இரவுகளின் நிழற்படம்

சவால்
மழையில் நனைந்து நடுங்கி
என் வீட்டுக் கதவை இரவில் தட்டிய வெற்றி தலை மறைத்துச் செல்ல
ஒரு குடை கேட்டு இறைஞ்சி நின்றபோது நான் என் கேடயத்தைக் கொடுத்தேன் வேறெங்கும் செல்லப் பிரியப்படாமல் வாசலருகிலேயே கிடக்கிறது அதுமுதல் கானக வழியிடையில் காலில் முள் தைத்து துடித்துக் கிடந்தான் கடவுள்
ஊன்றிக் கொண்டு போகச் சொல்லி
என் உடைவாளைக் கொடுத்தேன்
அவள் இலக்கை மாற்றிக் கொண்டு
எனக்குப் பின்னேதான் வந்து கொண்டிருக்கிறான் நதியில் நீந்திய தேவதையின் ஆடைகளை
வெள்ளம் உருவிப்போன பிள் – பல காலம் பழகிய சிலந்திகளால் மானம் மறைத்து மலைக்குகையில் கிடந்தாள்
என் உடுப்புகளை அவிழ்த்துக் கொடுத்த பிறகு தலைக்குயரே மிதக்கிறாள் – நான்
செல்ல வேண்டிய பாதையை தெரிவு செய்ய வலிமையின் குழந்தைகள் செய்த
விளையாட்டுப் படகை
வெள்ளோட்டம் பார்க்கக் கொஞ்சம்
ரத்தம் கொடுத்தேன்
என் மூச்சில் புகுந்து உடலில் தங்கின குழந்தைகள்
நான் வாளற்றவன் காப்பாற்றவன்
உடையும் உதிரமும் அற்றவன் – விதியே
உன்னைப் புதைக்கவேண்டிய
இடத்தைத் தெரிவு செய்து
சமருக்குத் தயாராகி வா.